SON DAKİKA
Diyarbakır Selahattin Eyyubi Devlet Hastanesi’nde…
Fırat başkan ilk sözünü tuttu:…
İş İnsanı Saffet Çerçi’den Mübarek…
Diyarbakır bir değerini kaybetti! İhsan…
BOYACI
Kaldırım kenarındaydı,
Kara gözünde hüzün, Eli, yüzü pas. Her yanında elem vardı. Her yanı kendine has. Kararmış parmakları, bakışları asabi. Yüzü de boyalıydı elleri gibi. Sordum, Ne yaparsın şuracıkta. Okumaya çalıştığın ne? Cevapladı sessizce, Utanıp, kızarmıştı. Mektup yazmıştım dedi, Ben de sustum o anda, Başladı anlatmaya. Kendine mektup yazmış. Kimsesi yok yazacak. Bir de zarf uydurdu mu, biraz sonra atacak. Adresi var mı dedim. Postacı bilirmiş gideceği yeri. Sayın la başlamamış, sevgili de yazmamış. Üşüyorum demiş sadece, Parmaklarım donuyor, Elli kuruş, boya parası, Hem kapı dışında, Hem bir araba laf da cabası. Ben de, Baba demek isterdim Yakışıklı birine, Oturmak lokantada, Oynamak lunaparkta. Elini tutmak güzel bir kadının, Annem, annem diyerek. Sarı montum olaydı keşke. Başımı okşayan bir el. Ve bir de… Yavrum diye sarılan yürek. Oysa, Yapayalnızım yine, Tek başına, Bir başıma… Diyerek bitirmiş mektubunu. İçimdeki fırtına, Zihnimde düşünceler. Nasıl çare olur ki bu yaraya. Eline sağlık dedim, Bir kez daha boyadın bizi, Simsiyaha, Kapkaraya…. Ekim/2006...........A.N.G Yükleniyor...
|