KÜRTLER NEREDE HATA ETTİ?

Bugünlerde Kürtlerle ilgili ağzı olan konuşuyor, Kürtlerin geçmişi ve tarihiyle ilgili ahkam kesip duruyorlar. Kendini Kürtçü olarak belleyip Kürt siyasal hareketine bağlılığını her defasında dile getirenler, Kürt hareketine, hareketin yaptığı yanlışların inatla doğru olduğunu ısrarla savunurken, demokrat Kürtler de yavaş yavaş özeleştiriye başladılar.

            Batıya yerleşen Kürtler; Kürtlüklerini ikinci plana atıp yüzünü Batıya çevirip sosyal, siyasal, ekonomik ve bilim hayatıyla uğraşırken Doğu ve Güneydoğu’da yaşayan Kürtlerin verdikleri onca mücadeleye rağmen neden iflah olamadıkları da tartışılıyor.

Toplumsal tabanı dindar olmasına rağmen temsilcilerinin Sosyalist, Marksist veya Leninst ideolojileri benimsemeleri ve tabana dayatmaları daima sıkıntılı olmuş ve acıların katmerlenerek yaşamasına neden olmuştur. 

            Bölgede giderek güçlenen, taban kazanan ve toplumsal desteği alan başta Fethullah Gülen Hareketini, Süleyman efendi (bilinen adıyla Süleymancılar) Hareketini, Tarikat gruplarını ve Cemaatlerini hedef tahtasına koyan PKK veya BDP’nin anlamadığı ve anlamak istemediği tek şey; 30 yıldır izledikleri stratejilerinin yanlış ve reel bir karşılığının olmadığıdır.

            Dindar olan Kürt toplumu Seydalarına, Sahabilerine ve Peygamer(a.s)’ın bıraktığı mirasa sahip çıkmak ve onu gelecek nesillere taşımak isterken dünya ölçeğinde yok olmuş Komünist, Sosyalist ve Marksist ideolojinin damarlarında hayat bulması asla mümkün değildir.

O yüzden ne milliyetçiliğimiz milliyetçiliğe, ne inancımız inanca benziyor ve ne de biz bir şeye benziyoruz. Tırnak gibi ne uzuyoruz ne de kısalıyoruz. Kısır, kör ve dogma ırkçılık pençesinde kendimizi heba ediyoruz.

Bir zamanlar Ergenekon zihniyetinin tesirinde kalan Türk kardeşlerimizin yaptığı milliyetçilik hatasını bizler artık yaşamamalıyız. Bize Fransızca’dan laice kelimesinden geçen laiklik yerli malı değil, ithal malıdır. İslami literatürden bakınca da irticanın ta kendisidir. Zaten sözlük anlamı da din dışı, dine kayıtsız kalmak, ruhban sınıfının yönetiminden ayrı tutulmasıdır. En veciz anlamıyla “dinsizlik” tir. Eski Yunan da dinsizlere laikos derlerdi.

Bizdeki laikoslara da çağdaş deniliyor.

Ne Müslüman Kürtlerin ve ne de Müslüman Türklerin kültüründe laiklik diye bir ideoloji yoktur. Laiklik Lozan’da hazırlandı, sonra “resmi ideoloji” kisvesiyle 17 Mart 1931’de CHP tüzüğüne konuldu. 5 Şubat 1937’de Anaysa hükmü haline getirildi.

O halde Fransa’dan bize ithal gelen, bizim zihinsel ve kültürel yapımızla kesinlikle uyuşmayan bu fikir, bizleri kardeş kardeşe kırdırmış ise de, bundan sonra artık aynı hataları tekrarlamanın anlamı yoktur.

Ne acı ki; soluğu çıkmamış Kürtler, Türkler ve özellikle Aleviler soluk almamış olsa da sandık başına gittiklerinde oylarını yine cellatlarına vermişlerdir.

Kur’an’ı Kerimde “bütün Müslümanlar kardeştir ve aralarında hiçbir fark yoktur” ayetinden yola çıkarak ben Afrikalı bir zenciyi, İngiliz, Rus, Ermeniyi, Çingeneyi eğer Müslümansalar öz kardeşim olarak görüyorum. Yani Müslümanlar öz kardeşim, diğer insanlar insan kardeşimdir.

Bölgemin güzel ahlakını tamamlaması, halkımın ve evlatlarımın eğitimine, sağlılığına, aşına, adaletine katkı sunması, medeni alemde yeralması, Türkiye’ye ve dünyaya katma değer sağlaması, hem bu dünya hem de öbür dünyasını mamur etme adına çalışan her Mellenin, her Seydanın, her Şeyhin, her tarikatın, her cemaatin destekçisiyim, onlar benden ve ben de onlardanım.

Şahsım olarak ister adı Fethullah, ister Süleyman ve ister Ahmet olsun çocuklarımın geleceğinde umut ışığı olan her bireye ve her harekete şahsım adına yürekten teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Biliyorum ki onurlu mücadele dağlarda değil, artık üniversite kampüslerin de kalemle yapılıyor.

Türklerden de önce Müslüman olan ve asırlar boyunca Müslüman olmaktan dolayı gurur duyarak yaşamaya çalışan, yüzlerce alim, şeyh, seyda, melle içinden, Kürtlere yönelik sistematik Ergenekon toplum mühendisliği bazı insanlarımızda dini bilgi ve yaşamın küllenmesine ve bazı yanlış bilgilerin de din gibi algılanmasına neden olmuştur.

Evet, bugün asırlardır devam eden Türkiye’nin ve özelde de Kürtlerin toplumsal ve bireysel sorunları vardır ve çözülmesi de gerekmektedir. İşte, sosyal bir vaka olan bu durumun temeli yine gelip dayandığı yer dindir. Bu gün Kürt kökenli kardeşlerimizin karıştığı bazı olumsuz, illegal, ahlak ve din dışı davranışlara baktığımızda bunun temeli yine dini bilgi eksikliği ve yanlış bilgilerden kaynaklanmaktadır.

Marksist-Leninist fikirler peşi sıra Allah’sız (c.c), kitapsız bir anlayışı zihinsel kodlara yerleştirildiği için bazı insanlarımız ne yazık ki, dünya merkezli ve maddiyatçı olabilmiştir. Doğu ve Güneydoğu yöresinde 4-5 bin tonluk esrarı eken yöre insanımız olmuş, aracı olan yöre insanımız olmuş ve yöre illeri ve tüm iller olmak üzere yurt dışına da pazarlayan yöre insanımız olarak bu işin gelirini Ergenekonla birlikte kardeşin kardeşi kırmasında da kullanılmıştır.

Elbette ki, dönüm başına buğday ektiğinde 150 lira gelir gelecekken, esrar kaynağı kenevir ektiğinde 150.000 lira gelir elde etmesi bu pazarı cazip hale getirmiştir.

Ancak eğer bu insanlarımız din eksenli yetişebilseydi bu pazarın sonucunda acı sonuçlar itibariyle Kürdüyle, Türküyle, Arabıyla insanımızı mahvettiğini, yetmeyip diğer ülkelerde ki dini ne olursa olsun insanların hayatını kararttığını düşünecek ve kul (insan) hakkını nasıl öderim, Allah’ın huzurunda bunun hesabını nasıl veririm düşüncesiyle böyle bir harekete girişmeyecekti.

Kürtler olarak hatalarımızı söylemeye, görmeye, özeleştiriye ve cesurca kendimizle hesaplaşmaya çok ama çok ihtiyacımız vardır.

            Toplumsal barış ve toplumsal adalet içi boş, redifiye (ölü) dogmalarla ve kör inatlarla sağlanamayacağı, bu dünyanın fani ve öbür dünyanın baki olduğunu ve burada herkesin kendi hesabını vereceğini dikkate alarak yüreğimizdeki acıları ve ruhumuzdaki kin ve intikam duygularını sonsuza dek toprağa gömmeliyiz.