Milletvekilliği adaylığını düşünmem mümkün değil…

Genel seçimler yaklaştığı zaman Kürt okumuş takımının milletvekilliği hastalığı ortaya çıkar, onların milletvekilliği kurdu kıpırdamaya başlar. O noktadan sonra onlarda bir çılgınlık hali ortaya çıkar.

Bu durum, yeni bir olay değil. Bunu, 1967 yılında Kürdistanlı öğrencilerle ilişkiye geçtiğim günden itibaren bu milletvekilliği sevdasını gördüm ve saptadım.

“Kürtçü” olduğunu söyleyenlerde bile milletvekilliği hastalığı ve sevdalılığı vardı.

Bu davranış ve düşünce, bir anlamıyla, aşağılık kompleksinin dışa vurumu, Türkler içinde kendine yer edinme, hatta Türk’e yakın olma, bir şeyden sayılmanın ifade3si gibiydi. Bunu da Kürdistanlı arkadaşlarıma açıkça söylüyordum.

Devlete karşı olan, Kürtlerin hiçbir şekilde temsil edilmeyen bir devlet ve meclise bu aşkı anlamak hayli zordu.

1974’ten sonra Kürt ulusal hareketinin çokçu örgütsel bir yapı halinde biçimde gelişmesi, ulusal hareketin ideolojik inşası konusunda adımların atılması, ulusal kurtuluş hareketi normlarının gelişmeye başlaması, “Bağımsız Bileşik Kürdistan” mefkuresi, bu duyguda bir gerilemeye ve aşınmaya yol açmışsa da, bu istek ve eğilimi tümden ortadan kaldırmadı.

Bir gerçek var ki, Rizgarî okulunun Türk Devleti, Türk Siyaşi Partileri, Türk Meclisi ve diğer temsili kurumlar, demokrasi konularındaki ideolojik tespitleri, bu konuda çok önemli tartışmalara yol açmakla kalmadı, “Kürtçüyüm”, “Bağımsız Bileşik Kürdistan” mefkuresine bağlı olanlar, milletvekilliği konusunda en azından utangaç hale geldiler.

Ama ne yazık ki, HEP-DEP’in kuruluşu sürecinin başlamasıyla ve özellikle de PKK’nın Türkiyecilik akımının başını çekmeye başlamasından sonra, onların partilerinde ve Kürt okumuşları arasında milletvekilliği furyası güçlendi. Herkes milletvekilliği hayaliyle yatmaya ve kalkmaya başladı. Gelinen aşamada HDP ile işin çivisi çıkmış durumda.

Bu milletvekilliği furyası döneminde, bana da soruluyor. “Milletvekili adayı değil misin?” diye.  

Bu soruyu soran dostlar ve arkadaşlar iki anlamda soruyorlar.

Bir kesim dost ve arkadaş, benim milletvekili adayı olmayacağımı bildiklerinden, şaka olsun diye soruyorlar.

Bir kesim de, mecliste Türk Devletinin geleneksel ve yeni sömürgeci siyasetlerini deşifre etmem, mücadele etmem, televizyonlarda yarattığımız Kurdi ve Kurdistani keonsepti ve çizgiyi mecliste yaratmamız için, milletvekili olmamı arzu ediyorlar. Bu kesim bunu isterken, ya AK Parti’den, ya HDP’den ya da bağımsız aday olmamı istiyorlar.

Böyle olunca da bende bu konuda birkaç madde altında görüşlerimi netleştirmek istedim.

Birinci madde: Ben, İsveç’ten Türkiye’ye ve Kürdistan’a parti çalışmaları için döndüğüm zaman, kendime, arkadaşlarıma, dostlarıma, Kürdistan kamuoyuna bu konuda verdiğim bir söz vardı. O söz de: Ben Kürtlerin özgürlüğü, bağımsızlığı için gerekli çalışmaları yapmak için açık, milli ve demokratik parti kurmak için çalışacağım. Kesinlikle milletvekili ve belediye başkan adayı olmayacağım.

Bu benim kendime verdiğim bir sözdür. Kimsenin beni bu sözden caydırması da olanaklı değildir.

İkinci madde: Mevcut devlet Kürtlerin devleti değildir. Bu devler Kürtleri millet olarak ret ve inkâr eden. Kürtleri Asimilasyon ile Türkleştirmek isteyen ve kuruluşundan bu yana çok yönlü ve sürekliliği olan,vam eden planlı bir jenoside tabi tutan bir devlet.

Bu nedenle hiçbir devlet kurumu, Kürtleri temsil etme durumunda değildir. TBMM, hükümet, cumhurbaşkanlığı makamı, askerler, polisler, sivil bürokrasi, eğitim çalışanları, eğitim-öğretim kurumları, siyasal partileri de Kürtleri temsil etmiyor.

Kürtleri temsil etmeyen bir meclise gitmek bana göre Kürtlüğü ve Kürdistan’ı inkâr eden ve sömürgeleştiren devlete taviz vermek anlamına gelir. Ayrıca da Kürt ve Kürdistan davasından sapmaktır.

Bugüne dek de bu meclis oyununa katılmadım.

Bugüne dek bu konuda yapılan tüm teklifleri kesinlikle ret ettim.

Hiç oy kullanmadım. Çünkü devleti meşru ve Kürtlerin devleti görmedim.

Üçüncü madde: Türk siyasi partileri, sömürgeciliğe hizmet eden partilerdir. Kürtlerin kendi kaderlerini tayin hakkına, ulusal haklarına kesinlikle karşıdırlar. Bundan dolayı onlara oy vermem, onlarda aday olmam söz konusu bile olamaz.

Dördüncü madde: Kürt milletinin ulusal haklarının kazanılmasını kendisine dert edinen, Kürtlerin ve Kürdistan’ın özgürlüğü ve bağımsızlığı için mücadele eden partilerde bile kendime, kamuoyuna verdiğim sözlerden dolayı milletvekili adayı olamam.

Meclis’teki sömürgeci ve ırkçı Kemalist yemini yapmayı aklımdan bile geçiremem.

1977 genel seçimlerinde, Muş’ta, Ş. Kaya’nın milletvekilliği adaylığını bile destelerken Kürdistani bir deglerasyondan yola çıktık. Meclis’teki yeminin yapılmamasını kesinlikle karar altına aldık.

Beşinci madde: HDP, PKK’nın kuklası bir partidir. PKK, bir devlet projesidir. PKK hakkındaki düşüncelerimde bir milim bile değişiklik yoktur. HDP, Kürt partisi olmadığını açıkça ilan etmektedir. Beşir Atalay, HDP’nin de MİT tarafından kurulduğunu açıkça ilan etti. Kürtlerin devlet kurmasına her parçada karşıdır. Demokrat bir parti hiç değildir. PKK’nın Kürdistan’a oluşturmak istediği diktatörlüğün savunucusudur. Bu nedenle, HDP’den aday olmam, ayrıca ona oy vermem bile olanaklı değildir.

Altıncı madde: Rizgarî’de Kürdistan’daki ideolojik inşa bağlamında, “Anti-Sömürgeci Ulusal Demokratik Hareketin Seçim Siyasetini” kapsamlı olarak belirledik. Oradaki düşünce ve önermelere bağlılığım devam ediyor.

Yedinci madde: T.C Devleti bünyesinde kirli, çıkarcı, mafia tarzı bir siyaset var. Bu da daha çok mecliste kendisini ortaya koyuyor. O kirli siyasete karşı mücadele etmeyi, parlamento dışında yürütmek daha ahlaki ve ilkeseldir. Bu nedenle parlamento dışı muhalefeti önemsiyorum. Bu muhalefetin büyümesi ve toplumsallaşması için destek oluyorum. Kendimi de orada konumlanıyorum. Bu nedenle de milletvekilliği benim tercih etmediğim bir siyaset aktörüdür.