pas geleneği

gördüğüm anladığım ve

anlattığım arasındaki mesafede donup kalmış herkese

içindeki rutubette küf biriktiren

batağını kurutamamış kadın

duvarları çürürken

sövüp sayan devam eden göstergeye

yaşadığınla sevdiğin

kendinle arınmak istediklerin

iki maske arası mesafede

paranın dokusundan kamaşırken değerlerimiz

katilinden rol çalan kurban

iç sesimiz gitse ne yoklayacak bizi durmadan

tanımadığı rafa yerleşen kitap

dışlanmış bir çingene gibi okunmadan

gözlerimin ortasında kalıverecek

bir parantez ödünç alıyorum zamandan

gömülüyorum artık hayal kurmak yok

gözlerim arınsın günahlarından

ermek için çıktığın yolda delirmek

bize biçilen bir surat takınmak

kan incinir aynayı bilerken

yüzündeki kayış etkisi

içinde paslanmanın bütün şiddetini gizler

artık yağmur bir pas geleneği