REZALETİN BİNİ!...

Dün kendi gazetemizde okuduğum bir haber beni hayretlere düşürdü. Bir müddet düşündüm ve şaşkınlığımı kendimden bile gizlemeye çalıştım. Zira ben bir gazeteciyim ve devletin bir kurumunun başka bir kurumunu nasıl dolandırdığına veya ortak akıl yürüttüklerine şahit oldum.

Hani biri birini dolandırır mantığı var, dolandırıcıdır ama devletin bir kurumunun başka kurumlarının kandırılması için yataklık etmesi alışılagelmiş bir şey değil. Dilerseniz öncelikle olayı hatırlayalım:

“Diyarbakır İl Genel Meclisi bünyesinde kurulan Denetim Komisyonu'nun geçen yıl Özel İdare'nin gelir ve giderleri üzerinde yaptığı araştırmada çarpıcı sonuçlar ortaya çıktı. Yapılan denetimlerde taşımalı eğitimde ihalenin tek bir firmaya verilmesi için yasal sınırlar zorlanarak bir ihalenin 123 parçaya bölünerek aynı firmaya verildiği, ihale kanununa aykırı uygulamaların yapıldığı, Özel İdare'nin gelir tahakkuklarının yapılmadığı, mal alımlarında denetim, muayene ve kabul işlerine dair yönetmeliği uyulmadığı, ihale onayı olmayan firmalara kamu ihalelerinin verildiği tespit edildi.” Deniyor…

Bu ne anlama geliyor? Diye soranlarınız vardır mutlaka.

Devletin kurumu olan ve İl valiliğine bağlı olan Özel İdare departmanı öncelikle her katmana açık, pazarlık yaparak en uygun fiyata öğrencilerimizi taşıyacak firmaları bir araya getirerek en uygun rakamı verene, devletin menfaatlerini gözeterek ihaleyi vermek zorunda.

Peki, ne yapılmış? Diye sorarsanız olay özetle şu; devletin elemanlarının bir bölümü ‘Devletin malı deniz, yemeyen keriz’ mantığı ile hareket etmiştir. Bir avuç rantiyeci, dünya malına tamah eden birkaç kişi ‘ne yapabiliriz de hem devleti söğüşleyelim, hem de sakal yapalım’ demiş. Tek celsede yapılması gereken ihaleyi doğrudan temin mantığı ile 123 parçaya bölerek her seferinde aynı firmaya pazarlamış. Tabi bu yapılırken de en yüksek meblağ belirlenmiş. Doğal olarak tek seferde yapılacak olan ihale 123 seferde aynı talipliye verilmiş ve pasta iştahla bölüşülmüş.

Bunu bölüşen kimler? Yasalar niye uygulanmadı? Hiç mi dikkat çekmedi? Gibi sorular ise yakında cevaplanacak sanıyorum. Zira Direkt İl Valiliğinin kontrolünde olması da İl Valimiz Sayın Mustafa Toprak’ın olaya daha hassas yaklaşması gerekliliğini ortaya koyuyor ki ben o yönde şüphesizim. Zira vali Toprak’ın bu tür konulara hassasiyetini yakinen biliyorum. Tabi sadece bu konu irdelenirse benzer kaç sipariş usulü ihalenin böyle gasp edildiği, kaç kişinin görevini kötüye kullanan, nitelikli dolandırıcılık yaptığı, devleti zarar uğrattığı ortaya çıkacaktır. Bana göre bu olay tam da KOM şubenin el atması gereken bir konudur. Zira zehir gibi çalışan bu ekip bu olayı da çok çok rahat ortaya çıkartacaktır. Bana göre İl Valisi Mustafa Toprak bu konu ile ilgili olarak en kısa zamanda emniyetin ilgili birimlerine talimat vermelidir.

Öte yandan olay sadece bununla sınırlı kalmıyor…

Öncelikle bu yolsuzluğu yapanlar özel idareyi çiftlik mi sanıyor? Asıl sorgulanması gereken ‘BU CAHİL CESARETİNİ KİMLERDEN ALDILAR?’ sorusudur.

Bir diğer can alıcı konu ise gelir tahakkuklarının yapılmaması ve bunun tespitinin de yapılamamasıdır ki bu resmen nitelikli hırsızlık kapsamına giriyor.

Mal alımlarında denetimlerin ve muayenenin yapılmaması ise korkunç bir rezilliği de ifşa ediyor.

Peki, temsil, tören ve ağırlama giderlerinde Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, Kamu İhale Kanunu, Harcama Belgeleri Yönetmeliği ile temsil tören ve ağırlama giderleri yönetmeliğine uygun olmamasına de denilir? Hukuken bilmiyorum ama insani olarak görevi en derininden kötüye kullanmaktan başka bir şey değil ki bunun adı da nitelikli hırsızlıktır.

Adamcılığın, yolsuzluğun bir diğer kanıtı ise düzenlenen yevmiyelerin tarih ve sıra numaralarının takipli girilmesidir.

Hangi birini sayalım bilmiyorum ki. ‘BAŞTAN AŞAĞI REZALET’ demekten ve fakirin, fukaranın, yetimin, öksüzün, şehidin ve doğmamış çocuğun hakkını gasp eden bu kişilere lanet okumaktan başka bir şey içimden gelmiyor.

---------------------------------------*****--------------------------------

Pişkinlik üstüne pişkinlik

Dün Diyarbakır MHP il başkanlığı ile ilgili olarak sitelere düşen bir haber hem beni çok üzdü, hem de çok güldürdü.

MHP il başkanlığında yapılan basın açıklaması sonrası sarı bir zarf gazeteci meslektaşlarımıza sunulmuş. Bu zarfın içinde de 50 TL paranın olduğu ortaya çıktı. Yapılan açıklamalarda 2 gazetecinin bu paraları aldığı geri kalanların zarfları iade ettiği açıklandı. MHP teşkilatı ise bundan haberlerinin olmadığını belirterek kendilerini savundu.

Şahsım olarak olaya farklı bir perspektiften bakmayı tercih ediyorum.

Beni üzen Kısım gazetecilere verilen 50 liralar oldu. Eğer gerçekte MHP il teşkilatı bunu yapmış ise hangi mantığa göre yaptı ki zira para karşılığı haber yapan gazetecilerin (İşverenlerin tasarruf etmek için haberci yerine neyi idüğü belli olamayan şahsiyetlere lafım) varlığını daha öncede konu etmiş ve dikkatleri çekmeye çalışmıştım.

Gerçi bunu köşeme taşıdığımda eleştirilen ben olmuştum. Aslında meslek örgütlerimizin dikkatini çekmek istemiştim.

Şimdi aylar önce gerçekleştirdiğim uyarı gerçekleşti ve gazetecilere böyle bir hakarette bulunuldu.

Peki, bunun nedeni ne idi? Varsayalım bu olay MHP’nin savunması gibi bir provokasyon olsa dahi gazetecilere neden bu paralar verildi?

Burada ortaya çıkan tablo şu: Gazeteciler gerçek manada ‘muhtaç’ olgusu ortaya çıkıyor ki bu paraları almayanlar yürekli ve ahlaklı meslektaşlarımızdır. Yoksa iş verenlerin verdikleri kısıtlı imkanlar ve cüzi rakamlarla yaşamaları gerçekte mantık dışıdır.

Oysaki dünyanın her yerinde kamu üstü görev yapanlar, doyurulmak ve tarafsız olmaz zorundadır.

Yani, doğruları araştırarak kamuoyuna sunmakla mükellef olan gazetecilerin aslında içler acısı durumunun da bir kanıtı olarak önümüze çıkıyor.

Biz gazeteciler olarak kendimizi ucuz, satılık paçavralar gibi gösterdiğimiz müddetçe, işverenlerin de ucuz, kalitesiz ve düşüncesiz şahsiyetlerle yola devam etme taleplerinin doruk yaptığı müddetçe bu handikap sürekli olarak bir labirentteki fare gibi dönüp dolaşacaktır. Bir ‘SÜREÇ’te gazeteciler için gerekli ki biz toplumları ne kadar düzgün bilgilendiriyoruz sorularını da içermeli. Bu konuya el atabilecek önemli 3 kurum vardır. 1. Basın, yayın enformasyon, 2. si henüz ne yaptıklarını bilmediğim basın ilan kurumu ve 3. Meslek örgütleri.

Bu ve benzer konular ancak bu üçlünün bir ‘SÜREÇ’ başlatması ile olur…

Saygılarımla

besenk@hotmail.com