SURLARLA KONUŞAN DELİ

                             ( Gurbetten sılaya 

Gurbet akşamlarının karanlığında,

Sakladığım sancılarımı bir ben bilirim.

Hele bir de;

Çocukluğum tutarsa beni,

Yokluğun, saplanırsa yüreğime.

Kan, revan olursa içim,

Asırlar ötesinden destan olur, gelirim.

Sen girince rüyalarıma,

Kimi zaman, Karacadağ’da patlayan volkan,

Kimi zaman, Mezopotamya’da bereket,

Kimi zaman, köpüren, taşan Dicle olurum.

Bazen, Mevlana Halit dergâhında bir mürid,

Bazen, Süleyman ordusunda nefer,

Bazen, Selahaddin Eyyubi’ye komşu olurum.

Kimi zaman, Gaziköşkü sohbetlerinde Celal,

Kimi zaman, Mem-u Zin hikayesinde hüzün,

Kimi zaman, Anzele’ de yüzen balık olurum. 

Bazen, Ulucami avlusunda bir meczup,

Bazen, Meryemana’ da kokan tütsü,

Bazen, Cinali’de öten bülbül olurum.

Kimi zaman, Nesimi’ den bir feryat,

Kimi zaman, Gülşeni’ den tarikat,

Kimi zaman, Cennet yoluna Sırat olurum. 

Bazen Evlibeden burcundaki taş.

Bazen türkülere konu olan arkadaş.

Bazen kale kapılarına sırdaş olurum.

Kimi zaman, Hamravat kuyusundaki Yusuf,

Kimi zaman, esir pazarlarında köle,

Kimi zaman, saraylarında sultan olurum.

Bazen, karpuz kabuklarıyla savaşan asker,

Bazen, Yenişehir sinemasında sahaf,

Bazen, sırtında küfesiyle hamal olurum.

Kimi zaman, surlarla konuşan deli,

Kimi zaman, alimler meclisinde akıllı.

Kimi zaman, musallâda yatan isimsiz veli olurum.

Bazen, sokakta yalınayak bir çocuk,

Bazen, evlâdına ağıt yakan bir ana,

Bazen, eve ekmek götüren mutlu baba olurum.

Sen girince rüyalarıma,

Sen varsan anılarımda,

Sende hissedersem kendimi,

Ben, beni bulurum 

İşte o zaman,

Yükselir başım,

Ben, Diyarbekir olurum.

A.N.G