SON DAKİKA
![]() ![]() ![]() ![]() YILLARIMIN SULTANI![]() Eşi, çocukları, mahallesi, sokağından uzak duvarların ardında yaşamaya çalışan bir hayat mahkumunun resmidir naçizane..Bizim kıymetini bilmediğimiz ve basit gibi duran değerlerin hasreti ne de çok kavurur insanların içini. Bazen sütçünün şişesine doluverir özlem, bazen komşu teyzenin öksürüğüne…..ve sabır ayakta tutar insanı…nice kavuşmalara…
( Kader ve hayat mahkûmlarına)
Sen, dışarıda garip kaldın, Adı hapishane buranın, Bana da mahkûm diyorlar. Kadere mi, şansıma mı, sana mı mahkûmum bilemedim. Bildiğim tek şey, Yüksek, kalın duvarların arkası. Ekmek atar mısın balkonda güvercinlere? Okula gider mi çocuklar erken saatte yine? Sütçü bırakır mı kapıya usulca şişeleri? Dilenci utanır mı açlığını söylemeye? Ekmeğe mi açlık zor, özgürlüğe mi? Hangisi daha acıtır, insanın içini kim bilir? Görürsen lütfen bir sor. Uzak mı şimdi dayanılmaz sancılarından? İdare edin böylece. Biricik kızımın hediyesi. O hasret ki içini ısıtacak,
A.N.G / 2008 Yükleniyor...
|